XXXII Niedziela Zwykła – 9 listopada 2025 r.

1. W liturgii kościoła wspominamy: w poniedziałek Św. Leona Wielkiego, we wtorek św. Marcina z Tours. We wtorek, tj. 11 listopada, przeżywać będziemy także Narodowe Święto Niepodległości, które rozpocznie uroczysta Msza Święta w bazylice katedralnej o godz. 10.30. W środę wspomnienie św. Jozafata, we czwartek św. Benedykta, Jana, Mateusza, Izaaka i Krystyna – pierwszych męczenników Polski. W przyszłą niedzielę obchodzić będziemy Światowy Dzień Ubogich – Mszy Świętej o godz. 10.30 przewodniczyć będzie ks. bp Krzysztof Nitkiewicz.
2. Zapraszamy wszystkich a szczególnie mieszkańców parafii sandomierskich na coroczne Rekolekcje „33 dni drogi z Maryją do Jezusa”, które przeżywamy pod hasłem „Zawierzenie drogą Nadziei”. Najbliższe spotkanie formacyjne jutro, tj. w poniedziałek, o godz. 17.30.
3. Nabożeństwo za Ojczyznę za wstawiennictwem św. Andrzeja Boboli w środę o godz. 18.30 w Koćmierzowie.
4. Można jeszcze składać w zakrystii imiona naszych bliskich zmarłych na kartkach wypominkowych.
5. Dzisiaj obchodzimy Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym, dlatego po każdej Mszy Świętej przeprowadzamy zbiórkę do puszek jako pomoc dla naszych braci chrześcijan żyjących w skrajnie trudnych warunkach.
6. Zapraszamy rodziców i dzieci przygotowujących się do I Komunii św. i Bierzmowania na katechezę parafialną w przyszłą niedzielę o godz. 12.30 Katechezę rozpocznie Msza św. Dla pozostałych parafian oraz tych, którzy nie mogą skorzystać w niedzielę zapraszamy na sobotę, na godzinę 17.30.
7. W przyszłą niedzielę, trzecią miesiąca, będziemy mogli wyrazić swoją troskę o nasz kościół poprzez ofiarę złożoną na tacę inwestycyjno-remontową.
8. Wdzięczni za dar wolności naszej Ojczyzny i Opiekę bożą w naszym życiu osobistym, rodzinnym i społecznym, przyjmijcie jako umocnienie dar Bożego błogosławieństwa.

Katecheza, 9 listopada 2025.

Co oznacza słowo Chrystus?

Głową państwa polskiego jest prezydent. Obejmując urząd, składa on przed Zgromadzeniem Narodowym uroczystą przysięgę. Nie zawsze jednak tak było. Przez długie wieki Polską rządzili królowie. Oficjalnym momentem objęcia przez każdego z nich władzy była uroczysta koronacja, odbywająca się podczas Mszy Świętej. W czasie takiej koronacji każdy władca, oprócz tego, że otrzymywał koronę, był też uroczyście namaszczany olejami świętymi na znak, że jest wybrany przez Boga – jest Bożym pomazańcem.

Także w Izraelu namaszczano w imię Boże królów, kapłanów, a niekiedy także proroków. „Takim namaszczonym miał być przede wszystkim Mesjasz, którego Bóg miał posłać, by zapoczątkował ostatecznie Jego Królestwo. Mesjasz miał być namaszczony Duchem Pańskim równocześnie jako król i kapłan, ale także jako prorok” (KKK 436). Pierwsi uczniowie uwierzyli, że Jezus wypełnił tę mesjańską nadzieję Narodu Wybranego. Dlatego bardzo wcześnie dodali do imienia „Jezus” tytuł „Chrystus”, który jest greckim tłumaczeniem słowa „Mesjasz” ,czyli „namaszczony”. Szczególny akt, przez który Jezus Bóg-Człowiek objawił się jako Mesjasz, dokonał się podczas chrztu w Jordanie, gdy sam Bóg namaścił Go Duchem Świętym i mocą (por. Dz 10,38).

Co zatem oznacza tytuł „Chrystus”, który szybko stał się imieniem własnym Jezusa? W Nowym Testamencie słowo „Chrystus” jako imię Jezusa występuje aż 529 razy. Tytuł ten oznacza, że Jezus jest zapowiadanym przez proroków Mesjaszem, posłanym przez Boga do ludzi, aby ich zbawił. Został On namaszczony mocą Ducha Świętego na Króla, Kapłana i Proroka, aby realizując tę potrójną funkcję wypełnił zbawczą wolę Boga wobec świata (por. KKK 436). Znaczna grupa ludzi w Izraelu oczekiwała Mesjasza, który stanie na czele powstania narodowego i wyzwoli Naród Wybrany spod rzymskiego panowania. Jezus jednak pokazał, że prawdziwa misja mesjańska polega na czym innym: Mesjasz przyszedł, aby wyzwolić nie tylko Izraelitów, ale wszystkich ludzi; i nie spod panowania Rzymu, ale z niewoli grzechu i śmierci. Chrystus jest zatem Królem, lecz nie takim jak królowie, których znamy z podręczników historii. Jego królowanie i władza ma charakter szczególny, nabiera bowiem prawdziwego znaczenia dopiero z perspektywy krzyża. Jezus powie sam o sobie i swej misji: „Syn Człowieczy (…) nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (Mt 20,28). Jest także Kapłanem, który przelewa własną krew i składa własne życie jako ofiarę (1 J 2,2) na przebłaganie za nasze grzechy (por. Ga 1,4). Jest wreszcie Prorokiem, który bezkompromisowo głosi wolę Ojca.

Przez sakrament chrztu każdy chrześcijanin staje się uczestnikiem mesjańskiego posłannictwa Chrystusa. Jako lud kapłański mamy prawo do składania Bogu duchowych ofiar. Jako uczestnicy funkcji prorockiej możemy i powinniśmy głosić Ewangelię słowem i czynem. Biorąc zaś udział w posłannictwie królewskim mamy panować nad sobą i zmieniać świat na lepsze.