Ogłoszenia Parafialne

1. Rozpoczynamy okres przygotowania do Świąt Narodzenia Pańskiego, czas czuwania i radosnego oczekiwania na przyjście Pana Jezusa. Dołóżmy wszelkich starań, by ten czas pozwolił nam przybliżyć się do Pana Boga. Niech nie zabraknie w nim lektury Pisma Świętego, modlitwy osobistej i wspólnotowej. Zachęcamy do spowiedzi świętej, by móc dobrze wejść w tegoroczny Adwent. Szczególną i tradycyjną formą przeżywania Adwentu są Msze Święte, które nazywamy Roratami. W Katedrze sprawować je będziemy od poniedziałku do soboty o godz. 6.30, w Koćmierzowie we wtorek o godz. 7.00.

2. W środę w Liturgii Kościoła obchodzimy wspomnienie Św. Franciszka Ksawerego.

3. Rozpoczynamy Triduum przygotowujące do Zawierzenia Jezusowi w niewolę miłości przez ręce Maryi. Będzie to także czas naszych Adwentowych rekolekcji parafialnych.

- Piątek, Msza Święta o godz. 17.30, Litania do Serca Pana Jezusa i Droga Krzyżowa,

- Sobota, o godz. 17.00 Adoracja z rozważeniami o godz. 17.30 Msza Święta po której odmówimy wspólnie Różaniec.

- Niedziela, o godz. 17.30 Msza Święta z nauką ogólną, następnie osoby pragnące zawierzyć się Jezusowi przez ręce Maryi podpiszą akty zawierzenia podczas nabożeństwa.

4. W tym tygodniu przeżywać będziemy pierwszy czwartek, piątek i pierwszą sobotę miesiąca. Chorych odwiedzimy bliżej świąt Bożego Narodzenia. Męski różaniec, z racji przeżywanego rekolekcyjnego Triduum, odmówimy wspólnie w katedrze.

5. Ministrantów zapraszamy na spotkanie formacyjne w salce parafialnej, we wtorek, o godz. 18.15.

6. Msza Święta i Nabożeństwo za Ojczyznę za wstawiennictwem św. Andrzeja Boboli w środę o godz. 18.30 w Koćmierzowie.

7. W przyszłą niedzielę przeprowadzimy zbiórkę do puszek dla Kościoła na Wschodzie. Pamiętajmy w tych dniach o katolikach żyjących w trudnych warunkach na świecie wpierając ich naszymi modlitwami.

8. Wszystkim parafianom i przybyłym gościom życzymy dobrej niedzieli i opieki Matki Najświętszej na każdy dzień nowego tygodnia, a jako umocnienie przyjmijcie dar Bożego błogosławieństwa. 

Katecheza 30 listopada 2025.

Jak należy rozumieć fakt zmartwychwstania Jezusa?

W Credo mszalnym wypowiadamy słowa, że umęczony i pogrzebany Chrystus trzeciego dnia zmartwychwstał. Czym jest zmartwychwstanie? Jest przejściem Chrystusa – wraz z duszą i ciałem – od śmierci do życia poza czasem i przestrzenią. Jest uczestnictwem w stanie chwały (por. KKK 646). Cielesność Jezusa zmartwychwstałego to cielesność uwielbiona. Jego ciało jest to samo, ale nie takie samo. Jest tym samym ciałem, które zawisło na krzyżu, ze śladami gwoździ i włóczni, ale nie takim samym, gdyż przekracza prawa natury (por. KKK 645). Potwierdzają to świadectwa ewangelistów, którzy piszą na przykład, że Jezus po zmartwychwstaniu wszedł do pomieszczenia mimo zamkniętych drzwi (por. J 20,26).

Zmartwychwstanie jest jednak wydarzeniem tajemniczym. Jego rzeczywistość potwierdza pusty grób i świadectwa uczniów. Dla współczesnego człowieka, człowieka obrazu, przekazów telewizyjnych i internetowych, te argumenty wydają się niewystarczające. Dlaczego strażnicy czuwający przy grobie „przegapili” tak nadzwyczajny fakt i nie zdali z niego szczegółowej relacji? Wszystko dlatego, że samo wydarzenie, a tym bardziej jego istota – przejście ze śmierci do życia – były nieuchwytne dla ludzkich zmysłów. W tajemniczy dla nas sposób Chrystus powstał z martwych, opuścił grób, w którym złożono Jego ciało. Jak napisał Jan Paweł II, „fakt ten był zadziwiający dla ludzi, którzy się znaleźli wobec czegoś, co ich przerastało”.

Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa nie jest powrotem do życia ziemskiego, jak na przykład wskrzeszenie Łazarza, które, choć jest wydarzeniem cudownym, stanowi powrót do normalnego życia ziemskiego. Wskrzeszony Łazarz przeżył znów jakiś czas, ale ponownie umarł. Chrystus „nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych” (Mk 12,27), dlatego własną mocą, zgodnie z wolą swego Ojca i napełniony Duchem Świętym, „zmartwychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo”.

Zmartwychwstanie nadaje też sens i potwierdza to wszystko, co Chrystus czynił i czego nauczał: o prawdzie i fałszu; o grzechu i sądzie; o zbawieniu i potępieniu. Jest wypełnieniem obietnic Starego Testamentu oraz zapowiedzi samego Zbawiciela. Jest potwierdzeniem boskości Jezusa. Zmartwychwstanie otwiera człowiekowi dostęp do nowego życia, usprawiedliwia, przywraca łaskę Bożą. Jest zasadą i źródłem naszego przyszłego zmartwychwstania. „Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli” (1 Kor 15, 20). Gdyby nie zmartwychwstał, daremne byłoby nauczanie Kościoła, próżna byłaby także nasza wiara (por. 1 Kor 15, 14).

Apel biskupów w obronie godności i świętości św. Jana Pawła II.

Polska historia zna wiele ważnych i wyjątkowych postaci, które ją współtworzyły i wpływały na jej kształt w wymiarze społecznym, politycznym, kulturowym czy religijnym. Do ich grona niewątpliwie należy św. Jan Paweł II.

Szczególne znaczenie ma jego nauczanie, które w sposób jasny i konsekwentny przybliża duchowe bogactwo i światło Dobrej Nowiny, broni prawdziwej wolności, godności i prawa do życia każdego człowieka, ukazuje bezcenną wartość małżeństwa i rodziny, a także pozwala rozumieć współczesne problemy tak, by je skutecznie rozwiązywać. Św. Jan Paweł II był wyrazistym głosem ubogich, prześladowanych, dyskryminowanych, skrzywdzonych i zniewolonych. Dzięki jego posłudze liczne narody odzyskały wolność, a wielu ludzi uwierzyło w Chrystusa, odzyskało poczucie sensu istnienia, umocniło nadzieję oraz odmieniło swoje życie.

Jego pontyfikat w ogromnej mierze przyczynił się do upadku komunizmu i przywrócenia jedności Europie. Tenże papież przypominał nam, że aby ta jedność przetrwała próbę czasu, musi się opierać na chrześcijańskich wartościach. Uczył, że dla jej zachowania szczególnie potrzebna jest międzyludzka solidarność, którą zdefiniował jako „jeden i drugi, a nie jeden przeciw drugiemu”.

Potrzeba dużo złej woli, by nie zauważyć ogromnego bogactwa dobra, które jest owocem jego niezwykle pracowitej i twórczej posługi na Stolicy Piotrowej oraz wkładu, jaki wniósł w pozytywne przemiany w Polsce. Dlatego napełniają smutkiem nieustannie powtarzające się w naszej Ojczyźnie próby zdyskredytowania jego autorytetu. Takie działania są niesprawiedliwe i krzywdzące, zwłaszcza że wymierzone są w człowieka, któremu nie tylko Kościół i nasz Naród, ale także cały świat tak wiele zawdzięcza. W nich, jakby na nowo, znajdowało potwierdzenie gorzkie słowo Jezusa o mieszkańcach rodzinnego Nazaretu: „Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony” (Mk 6, 4). Dziękujemy wszystkim, którzy stają na straży poszanowania nauczania i dziedzictwa oraz uszanowania dobrego imienia św. Jana Pawła II, jednego z największych Polaków w historii naszej Ojczyzny.

Podpisali pasterze Kościoła katolickiego w Polsce obecni na 403. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski.

Jasna Góra, 22 listopada 2025 r.