Msza św. w katedrze sandomierskiej pod przewodnictwem abp. Salvatore Pennacchio była głównym punktem obchodów 200-lecia diecezji sandomierskiej.

Sobotnia Msza św. w bazylice katedralnej byłą punktem kulminacyjnym rozpoczętych w październiku ubiegłego roku obchodów 200. rocznicy utworzenia diecezji sandomierskiej.

Na wspólne dziękczynienie do sandomierskiej bazyliki katedralnej przybyło prawie 30 arcybiskupów i biskupów z Polski i zagranicy na czele z nuncjuszem apostolskim w Polsce abp. Salvatore Pennacchio.

Uroczysta procesja do katedry rozpoczęła wspólne jubileuszowe dziękczynienie Panu Bogu za dwa wieki istnienia diecezji.

Na początku Mszy św. bp Krzysztof Nitkiewicz podkreślił, że obchody jubileuszu diecezji to świętowanie w drodze... – Podobnie jak cała misja Kościoła, wypełniana na wzór naszego Pana Jezusa Chrystusa – mówił. Bp K. Nitkiewicz. – Od kilku miesięcy gromadzimy się na celebracjach jubileuszowych różnych stanów, grup społecznych i zawodowych. Te spotkania pozwalają wydłużyć nasze dziękczynienie Bogu, które dzisiaj osiąga swój moment kulminacyjny. Bo i nie sposób wyliczyć wszystkiego, za co mamy dziękować. Jeśli najważniejsze jest niewidoczne dla oczu, to rzeczywistość Kościoła, gdzie łaska Boża dokonuje cudów dyskretnie i bez rozgłosu, wydaje znacznie więcej owoców niż te, które możemy zobaczyć oczami – podkreślał bp Nitkiewicz.

Biskup w imieniu swoim oraz biskupa seniora Edwarda Frankowskiego powitał przybyłych na wspólne jubileuszowe dziękczynienie gości. – Wielką radością napełnia obecność jego ekscelencji abp. Salvatore Pennacchio, który jak jego poprzednik Achille Ratti, późniejszy papież Pius XI, przyjął nasze zaproszenie i przybył do Sandomierza z błogosławieństwem Ojca św. A razem z arcybiskupem nuncjuszem przyjechał biskup diecezji pochodzenia papieża Piusa XI oraz mój serdeczny kolega, bp Maurizio Malvestiti z Lodi – mówił ordynariusz sandomierski.

Biskup powitał przybyłych arcybiskupów i biskupów z Polski, Białorusi, Ukrainy, z Kamerunu i z Bermudów. Biskup podkreślił wielką radość z obecności przewodniczącego i wiceprzewodniczącego Polskiej Rady Ekumenicznej: bp. Jerzego Samca, jednocześnie zwierzchnika Kościoła ewangelicko-augsburskiego w Polsce, i abp. Abla, ordynariusza prawosławnej diecezji lubelsko-chełmskiej. – Na co dzień pracujemy razem dla jedności Chrystusowego Kościoła i cieszę się, że możemy także razem świętować – dodał biskup sandomierski.

Rozpoczynając wspólną modlitwę, abp. Salvatore Pennacchio podkreślił, że pragnie wraz z całym Kościołem lokalnym dzielić radość przeżywanego jubileuszu. – Cieszę się, że dziś wszystkim tu zgromadzanym mogę przekazać błogosławieństwo w imieniu papieża Franciszka i poprosić was o modlitwę w intencjach Ojca Świętego za przyczyną świętych patronów tej diecezji św. Stanisława biskupa i męczennika i bł. Wincentego Kadłubka – mówił.

Na wspólnej modlitwie zgromadzili się przedstawiciele obu izb parlamentarnych, przedstawiciele władz wojewódzkich z wojewodą świętokrzyskim, władz samorządowych z marszałkiem województwa podkarpackiego oraz przedstawiciele władz lokalnych, których reprezentowali prezydenci miast, starości powiatowi, burmistrzowie i wójtowie. Obecni byli przedstawiciele służb mundurowych z komendantami policji, straży pożarnej oraz przedstawiciele Wojska Polskiego oraz wierni z całej diecezji, którzy przybyli wraz ze swoimi duszpasterzami.

W homilii abp Marek Jędraszewski, metropolita krakowski, wskazał na ciągłość dziejów Polski i dokonującą się w nich ciągłość dziejów zbawienia.

Arcybiskup zacytował poemat „Myśląc Ojczyzna", w którym przyszły papież Jan Paweł II pisał o ziemi ojczystej, która jest „ziemią naszych upadków i zwycięstw". Przypomniał także fragment przemowy Jana Pawła II z 1999 r., kiedy podczas pielgrzymki do Polski odwiedził Sandomierz i wspominał męczenników sandomierskich z XIII wieku, którzy zginęli na tych ziemiach z rąk Tatarów. – Wielka historia Sandomierza, ziemi sandomierskiej i diecezji sandomierskiej, która zaczęła się od świadectwa bł. Sadoka i jego braci dominikanów z czasów nawały tatarskiej, jest historią ludzi, którzy mówią Bogu, swej ojczyźnie, swej ziemi, tradycji i swej historii jednoznaczne TAK, odrzucając wszelkie przejawy przemocy, kłamstwa i zdrady – mówił abp Jędraszewski.

Rozwijając słowa poematu Karola Wojtyły „ziemio naszych upadków i zwycięstw", arcybiskup szczegółowo przypomniał dzieje Kościoła sandomierskiego i wybitnych postaci z jego dziejów. Na zakończenie homilii arcybiskup, parafrazując słowa św. Pawła z Pierwszego Listu do Koryntian, wyraził życzenia dla diecezji sandomierskiej i jej hierarchów. – Oczekujcie objawienia się Pana naszego Jezusa Chrystusa z wielką nadzieją, bo On, nasz Pan i Mistrz, będzie was umacniał aż do końca, abyście byli bez zarzutu. Trwajcie w tej wierze, nadziei i miłości, drodzy siostry i bracia, członkowie świętego Kościoła, który jest w Sandomierzu – podsumował abp M. Jędraszewski.

Na zakończenie wspólnej Mszy św. wszyscy odśpiewali uroczystą pieśń „Ciebie, Boga, wysławiamy”.

Uroczystości jubileuszowe uświetniły swym występem orkiestry dęte z Komorowa i Janowa Lubelskiego. Śpiew liturgiczny poprowadziły połączone chóry z kilku parafii naszej diecezji.

Po Mszy św. odbył się piknik jubileuszowy w ogrodach Wyższego Seminarium Duchownego, podczas którego rozstrzygnięto jubileuszowy konkurs „Pochwal się swoją parafią”.

Ks. Tomasz Lis

[za Gość PL. Sandomierski]

Jerycho Różańcowe w naszej parafii katedralnej rozpoczyna się w dniu 9 maja br. (środa).

Poniżej podajemy plan czuwania poszczególnych grup parafialnych przed Najświętszym Sakramentem i zapraszamy do wspólnej oraz indywidualnej modlitwy.

JERYCHO   RÓŻAŃCOWE

z okazji 200-lecia Diecezji Sandomierskiej

Pośród inicjatyw i celebracji związanych z 200-leciem powstania Diecezji Sandomierskiej, nie mogło zabraknąć jubileuszu wiernych świeckich.

Rozpoczęła go Msza św. w bazylice katedralnej pod przewodnictwem bp. Józefa Szamockiego z Torunia, który przed laty współpracował na misjach w Zambii z pochodzącym z terenu Diecezji Sandomierskiej kardynałem Adamem Kozłowieckim, SJ. Eucharystię koncelebrował bp Krzysztof Nitkiewicz wraz z licznymi duszpasterzami. Na wspólnej modlitwie zebrali się parlamentarzyści, samorządowcy, członkowie stowarzyszeń, ruchów katolickich i dekanalnych zespołów synodalnych oraz wielu świeckich z terenu całej diecezji.

– Kontynuując jubileuszową refleksję nad tym skąd przybywamy i dokąd idziemy, odkrywamy, że jesteśmy Ludem Bożym – Kościołem. Świeccy stanowią w nim zdecydowaną większość. Mają swoją misję, która nie jest peryferyczna lecz centralna. Dlatego, parafrazując słowa Ojca św. Franciszka, nie wymagają kapłanów – pilotów, zarządzających wszystkimi przestrzeniami ich życia. Potrzebują natomiast kapłanów – pasterzy, którzy uznają ich godność, charyzmaty i kompetencje. Mamy mocą Chrystusa Zmartwychwstałego wspólnie kontynuować dzieło apostolskie pokoleń, które nas poprzedziły – mówił bp Nitkiewicz na początku Mszy św.

Bp Józef Szamocki powiedział w homilii, że w dzieje diecezji wpisane są znaki obecności Zmartwychwstałego Chrystusa. – Objawiła się tu na tych ziemiach moc i świętość Jezusa w życiu konkretnych wiernych. Nasze dziękczynienie jest łaską chwili, w której pragniemy dotknąć we wspólnocie żywą wiarę, tych, co ją na przestrzeni dziejów tworzyli oraz zaradzić problemom, które wspólnota diecezjalna przeżywa dzisiaj – podkreślił kaznodzieja. Mówiąc o wyzwaniach przed jakimi stają wierni świeccy i duchowni wobec liberalizującego świata, podkreślał konieczność pełnego zawierzenia Jezusowi. – Nie chciejmy, by kapłani i wierni kształtowali wizerunek wspólnoty Kościoła, jako pracownicy zakopujący rów, który dzieli drzwi świątyni od wiernych obok przechodzących. Można ten rów zapełnić nowinkami, wygodnymi ławkami, ułatwieniami w sprawowaniu sakramentów, tylko wtedy pod koniec, kiedy ów symboliczny rów zostanie wypełniony i ludzie z radością wejdą spełnić swoje pragnienia, nie znajdą już dekalogu, tabernakulum, konfesjonału, a może i chrzcielnicy. Pytanie Jezusa, czy chcemy odejść dotyczy wierności tego, co przejęliśmy i czym żyli nasi przodkowie. Odpowiedź jest jedna. Do kogo pójdziemy rozwiązać nasze problemy, wiedząc, że jest przed nami ten wyjątkowy horyzont życia. Największym cudem jest cud zawierzenia Jezusowi. Ono sprawi, iż przez kolejne wieki duchowi kalecy i martwi w ciemnościach grzechu, napełnieni Duchem Zmartwychwstałego ożyją, pisząc dzieje diecezji – zauważył bp J. Szamocki.

Po Mszy św. miała miejsce konferencja na temat roli świeckich. W pierwszym wystąpieniu, historyk i regionalista dr Roman Chyła mówił o apostolacie katolików świeckich na przestrzeni 200 lat Diecezji Sandomierskiej. – W momencie powstawania diecezji aktywność laikatu napotykała na rozliczne trudności. Był to czas zaborów i działania okupujących Polskę mocarstw miały na celu skłócenie lokalnych społeczności. Dzięki nauce papieży Leona XIII i Piusa XI wzrosło zrozumienie roli katolików świeckich. Rozwinęły się bractwa, sodalicje i organizacje np.: Krucjata Eucharystyczna czy Stowarzyszenie Robotników Katolickich. Dnia 1 września 1932 r. zostaje oficjalnie powołana Akcja Katolicka w Diecezji Sandomierskiej. W okresie międzywojennym możemy zaobserwować ponadto liczne inicjatywy o charakterze edukacyjnym, szczególnie na rzecz ludu wiejskiego. Po 1945 r. Kościół stał się dla nowej władzy wrogiem numer jeden. W związku z tym, działalność katolików świeckich została mocno ograniczona. Sobór Watykański II oraz zwołany przez św. Jana Pawła II synod biskupów na temat świeckich i jego adhortacja apostolska „Christifideles laici” wytyczyły nowe perspektywy. Ich realizacji sprzyjał upadek systemu komunistycznego. W 1995 r. odradzają się struktury Akcji Katolickiej, a następnie powstaje Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży oraz inne wspólnoty i grupy duszpasterskie – mówił Roman Chyła.

W drugim wystąpieniu, redaktor naczelny i prezes KAI – Marcin Przeciszewski, skoncentrował się na zadaniach i roli katolików świeckich we współczesnym świecie. Określając specyfikę ich misji podkreślił: – Świeccy – w odróżnieniu od kapłanów – nie są powołani do sprawowania sakramentów, czy uroczystego przepowiadania Słowa Bożego. Ktoś mądrze powiedział, że jednym z problemów dzisiejszego Kościoła jest to, że świeccy próbują zastępować kapłanów, natomiast księża zbytnio pragną upodobnić się do świeckich. Czyli, jak zauważa Ojciec św. Franciszek, grozi nam niebezpieczna klerykalizacja świeckich i zeświecczenie kapłanów. W takiej sytuacji księża mogą zagubić tożsamość kapłańską, natomiast świeccy nie odkryją specyfiki swego powołania. A powołanie świeckich wcale nie jest mniej wymagające od powołania kapłańskiego. Ja osobiście czuję się powołany przez Chrystusa właśnie jako świecki i tej drogi nigdy nie zamieniłbym na inną. Dlaczego? A to dlatego, że bardzo interesuje mnie praca na rzecz świata i społeczeństwa. A rola świeckich jest właśnie taka: jest nią przepajanie otaczającej nas przestrzeni świeckiej wartościami Ewangelii. Nie możemy więc od świata odwracać się plecami i uciekać do bezpiecznej zakrystii. Świat został powierzony nam katolikom świeckim, jako zadanie do wypełnienia – podkreślał. – Działalność na rzecz społeczeństwa prowadzona po katolicku nie musi mieć wcale znamion „konfesyjności” i nie musi jej towarzyszyć żadna pobożna retoryka. Jej podstawowym zadaniem jest obrona godności i praw osoby ludzkiej, jako najwyższego dobra w porządku doczesnym i tworzenie takich struktur życia społecznego, które to zagwarantują. A służy temu konkretnie troska o: budowanie kultury życia, w przeciwieństwie do „cywilizacji śmierci”, troska o prawa człowieka, troska o dobro wspólne, o pokój, czyli o międzynarodowe pojednanie i troska o rodzinę – dodał Marcin Przeciszewski. Spotkaniu towarzyszyły pieśni patriotyczne i religijne.

Ks. Tomasz Lis

pn. „Konserwacja wnętrz korpusu nawowego perły wczesnogotyckiej architektury sakralnej – Bazyliki Katedralnej w Sandomierzu” nr POIS.08.01.00-00-0001/17

w ramach działania 8.1 Ochrona dziedzictwa kulturowego i rozwój zasobów kultury, oś priorytetowa VIII Ochrona dziedzictwa kulturowego i rozwój zasobów kultury,
Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko na lata 2014 – 2020

ZAPYTANIE OFERTOWE

Rzymskokatolicka Parafia Katedralna pw. Narodzenia NMP w Sandomierzu, zaprasza do złożenia oferty na wykonanie prac konserwatorskich we wnętrzu Bazyliki Katedralnej pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Sandomierzu.

Zadania realizowane jest w ramach projektu pn. „Konserwacja wnętrz korpusu nawowego perły wczesnogotyckiej architektury sakralnej – Bazyliki Katedralnej w Sandomierzu”.

Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko, działanie 8.1 Ochrona dziedzictwa kulturowego i rozwój zasobów kultury.

W okresie Wielkiego Postu w Bazylice Katedralnej:

- Gorzkie Żale w niedziele o godz. 16.00 i Msza św. o godz. 17.00;

- Droga Krzyżowa w piątki o godz. 17.00 i po nabożeństwie Msza św.

W parafiach sandomierskich odbywają się Stacyjne Drogi Krzyżowe:

- 16.02.2018 - piątek po Środzie Popielcowej w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego;

- 23.02.2018 - piątek po I Niedz. W. Postu w parafii katedralnej Narodzenia NMP;

- 02.03.2018 - piątek po II Niedz. W. Postu w parafii Chrystusa Króla;

- 09.03.2018 - piątek po III Niedz. W. Postu w parafii Nawrócenia Św. Pawła;

- 16.03.2018 - piątek po IV Niedz. W. Postu w parafii Matki Bożej Królowej Polski;

- 23.03.2018 - piątek po V Niedz. W. Postu w parafii Św. Józefa.

Sandomierska Droga Krzyżowa będzie w sobotę 24.03.2018 r. z kościoła pw. Św. Józefa - po nabożeństwie do Bożego Miłosierdzia o godz. 15.00 - do parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego ulicami: Ogrodowa, Słowackiego, Armii Krajowej, Cieśli, Maciejowskiego, Ożarowską.

Po gruntownej renowacji powrócił do Bazyliki katedralnej w Sandomierzu obraz „Wysadzenie zamku sandomierskiego przez Szwedów” autorstwa Karola de Prevot.

Obraz stanowi część serii obrazów z cyklu „Martyrologium Romanum” stanowiących 16 monumentalnych obrazów na płótnie umieszczonych na ścianach bocznych sandomierskiej katedry. Obraz namalował w latach 1708 – 1737 r. włoski malarz Karol de Prevot.

Podjęcie prac związanych z konserwacją było konieczne ze względu na zły stan techniczny obrazu olejnego na płótnie oraz zniszczenia spowodowane nieestetycznie wykonanymi zabiegami renowacyjnymi.

Konserwacja obrazu jest częścią podejmowanych prac konserwatorskich i renowacyjnych mających na celu przywrócenie piękna perły architektury sakralnej, jaką jest Bazylika katedralna w Sandomierzu.

Prace konserwatorskie przeprowadziła pracownia konserwatorska Eweliny i Marcina Gruszczyńskich z Rzeszowa.

- Stan obrazu wymagał gruntownej konserwacji. Najpierw lico obrazu zostało gruntownie oczyszczone z brudu oraz warstw werniksu i retuszy olejnych. Podczas prac konserwatorskich usunięto kruszące się wtórne kity kredowe, uzupełniono ubytki zaprawy i pokryto lico obrazu warstwą werniksu retuszerskiego. Dół obrazu był bardzo mocno przetarty i warstwa malarska zachowała się tam w kilku procentach. Podczas prac konserwatorskich usunięto poprzednie scalenia kolorystyczne obrazu i zostały wykonane nowe. Ubytki warstwy malarskiej scalono kolorystycznie, metodą punktową, nakładając farbę laserunkowo, w kilku warstwach, w charakterze oryginalnego malowidła – wyjaśniała Ewelina Gruszczyńska. – Skonstruowaliśmy także specjalne krosna aluminiowo-drewnaiane, które nie odkształcają się i dają efekt stałego napięcia obrazu. Pozwolą one na to, aby obraz nie ulegał deformacji – dodał Marcin Gruszczyński.

Obraz przedstawia moment wysadzenia zamku sandomierskiego przez Szwedów w 1656 r. Nad rozpadającą się budowlą widać wyrzucone w górę ciała ofiar wybuchu. Na jej tle unosi się w powietrzu szlachcic na białym koniu trzymający w ręku szablę. Motyw ten upamiętnił Henryk Sienkiewicz w Potopie, wkładając w usta pana Zagłoby wypowiedź: „A nas będzie Najświętsza Panna sekundowała, jako pana Bobolę w Sandomierzu, którego prochy na drugą stronę Wisły razem z koniem przerzuciły, a dlatego mu nic. Obejrzał się, gdzie jest, i zaraz na obiad do księdza trafił”.

- Obraz malowany jest sprawnie, swobodnie, wręcz szkicowo. Tylko niektóre fragmenty obrazu, jak scena centralna z widokiem wybuchu, potraktowana jest bardziej studyjnie, a postaci odmalowane z dużą precyzją i dbałością o szczegóły. Przemyślana kompozycja, kolorystyka miejscami mocno zgaszona i ciemna a miejscami żywa i jasna, swobodny sposób malowania wskazują na wysoko wykwalifikowanego autora, takim był zapewne Karol de Prevot – podkreślają konserwatorzy.

Odnowiony obraz można oglądać na ścianie zachodniej nawy północnej Bazyliki katedralnej.

Koszt prac konserwatorskich poniesionych przez parafię katedralną został dofinansowany przez Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków - Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Kielcach.

Ks. Tomasz Lis

 - Modliliśmy się w jego intencji z całym Kościołem sandomierskim, pamiętając jednocześnie o tym, co było mu potrzebne w wymiarze doczesnym. Biskupie Wacławie, dzisiaj towarzyszymy ci w drodze do bram Nieba – mówił bp Krzysztof Nitkiewicz.

Główne uroczystości pogrzebowe bp. Wacława Świerzawskiego rozpoczęły się 16 października w kościele seminaryjnym pw. św. Michała Archanioła. O godzinie 8.00 wspólnota seminaryjna wraz z przybyłymi osobami zakonnymi modliła się jutrznią żałobną przy trumnie z ciałem zmarłego bp. Wacława.

Przez całe przedpołudnie mieszkańcy Sandomierza oraz wierni, którzy przybywali na pogrzeb, mieli czas na osobistą modlitwę i pożegnanie z zmarłym emerytowanym pasterzem diecezji sandomierskiej.

O godzinie 11.00 rozpoczęła się liturgia pogrzebowa, po czym wyruszył kondukt żałobny poprzez ulice Starego Miasta ku sandomierskiej katedrze. Co kilkadziesiąt metrów zmieniały się szóstki kapłanów, którzy nieśli na swoich ramionach trumnę z ciałem zmarłego bp. Wacława.

Mszy św. pogrzebowej w bazylice katedralnej przewodniczył abp Stanisław Budzik, metropolita lubelski. We wspólnej modlitwie uczestniczył abp Salvatore Pennacchio, Nuncjusz Apostolski, kilkunastu hierarchów kościoła w Polsce oraz tłumy wiernych przybyłych z całej diecezji wraz z duszpasterzami.

Pośród przybyłych gości obecna była delegacja rządowa, przedstawiciele parlamentarzystów, władz wojewódzkich oraz przedstawiciele władz samorządowych różnego stopnia. Obecne były także delegacje różnych instytucji i organizacji społecznych oraz kościelnych.

W ostatnich latach byliśmy świadkami powolnego, lecz nieodwracalnego odchodzenia ks. bp. Wacława. Wypełniała się jego zapowiedź z dnia święceń i ingresu: „Moim programem, programem biskupa sandomierskiego jest Jezus Chrystus. Ukrzyżowany i zmartwychwstały”. Patrząc na oblicze naznaczone chorobą, na ciało coraz bardziej zdane na innych, wsłuchując się w wypowiadane słowa, które niegdyś układały się w pasjonujące wykłady, artykuły, książki i homilie, a teraz wybrzmiewały coraz krócej i ciszej, obserwując to wszystko nie utraciłem nawet przez chwilę świadomości, że jestem nieudolnym kontynuatorem dzieła bp. Wacława. Modliliśmy się w jego intencji z całym Kościołem sandomierskim, pamiętając jednocześnie o tym, co było mu potrzebne w wymiarze doczesnym. Biskupie Wacławie, dzisiaj towarzyszymy ci w drodze do bram Nieba – mówił bp Krzysztof Nitkiewicz na początku liturgii.

W homilii arcybiskup nominat Grzegorz Ryś, odwołując się do postaci proroka Jonasza wskazał, że jak osoba proroka była znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak osoba i życie bpa Wacława były dla tych, których spotykał znakiem życia według orędzia paschalnego, w które wpisane jest przechodzenie ze śmierci do życia. Podkreślał, że bp Wacław szukając zakorzenienia w Chrystusie musiał dla wielu rzeczy obumrzeć, ale w ten sposób wydał dobry owoc swojego życia i posługiwania.

Słowa duchowej łączności z uczestnikami uroczystości pogrzebowej i wyrazy uznania dla szlachetnej pasterskiej postawy bp. Wacława przekazał w specjalnym przesłaniu papież Franciszek, które przekazał abp Salvatore Pennacchio, Nuncjusz Apostolski w Polsce. - Moja obecność dzisiaj pośród was jest także obecnością papieża Franciszka, który łączy się w bólu po odejściu bp. Wacława. Wyrażam moje kondolencje do całej wspólnoty diecezjalnej, dla arcybiskupa metropolity Stanisława i biskupa ordynariusza Krzysztofa, dla wszystkich kapłanów, sióstr zakonnych, wiernych świeckich oraz rodziny i bliskich bp. Wacława. Modlę się, aby bp Wacław był przyjęty w niebie z koroną i wieńcem chwały za jego trud i posługiwanie pasterskie. Niech jego życie, jako pasterza, będzie dla nas dobrym przykładem – mówił abp Salvatore Pennacchio, Nuncjusz Apostolski w Polsce.

Przesłanie pani premier Beaty Szydło odczytał sekretarz stanu Paweł Szrot, zastępca Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. W imieniu przedstawicieli władz słowa pożegnania przedstawiła Agata Wojtyszek, Wojewoda Świętokrzyski.

Bardzo osobiste słowa pożegnania wyraziła siostra Marzena Władowska, przełożona generalna sióstr jadwiżanek założonych przez bp. Wacława.

W imieniu kapłanów diecezjalnych słowa pożegnania wygłosił ks. Jerzy Dąbek, wikariusz generalny. - Jako kapłani diecezji sandomierskiej dziękujemy za pasterzowanie i przewodzenie nam w jakże wymagającym czasie nadawania kształtu duchowego i duszpasterskiego diecezji w nowych granicach administracyjnych. Dziękujemy za nieustanne przypominanie nam, czym jest kapłaństwo, gdzie jest jego istota. Dziękujemy za świadectwo umiłowania liturgii i modlitwy indywidualnej, za wspólne kontemplowanie Chrystusa Obecnego. Dziękujemy za błogosławienie nam – w szczególny sposób – znakiem krzyża kreślonym na naszych sercach – mówił ks. J. Dąbek.

Przychodziliśmy do niego po słowo mądre, treściwe i zgodne z prawdą. Przychodziliśmy uczyć się prawdziwej wiary. Uwrażliwiał nas, jako ludzi świeckich, że mamy być apostołami w naszych domach, rodzinach, pracy i w parafii. Braliśmy to sobie do serca, staraliśmy się żyć tak jak nauczał, realizować się w różnych wspólnotach i stowarzyszeniach – mówił w imieniu wiernych świeckich Andrzej Darowski, prezes Diecezjalnego Instytutu Akcji Katolickiej.

Po zakończeniu Mszy św. pogrzebowej trumnę z ciałem bp. Wacława Świerzawskiego złożono w kryptach katedralnych, miejscu pochówku biskupów sandomierskich.

       Ks. Tomasz Lis

W okresie wakacji zwiedzamy różne zabytkowe kościoły. O ile odwiedzający meczet albo świątynię buddyjską bez dyskusji zdejmują buty, wchodzący do synagogi nakładają na głowę jarmułkę i nie ma mowy o głośnych rozmowach w środku, nasze katolickie świątynie, chociażby Sandomierska Bazylika Katedralna, są nierzadko miejscem gorszących zachowań. Niektórzy przewodnicy i turyści  oburzają się kiedy ktoś zwraca im uwagę na niewłaściwy strój, na złe zachowanie, na przeszkadzanie w nabożeństwach. Stąd kilka przypomnień i rad:

1. Pamiętaj, że kościół jest Domem Bożym w którym mieszka Chrystus pod eucharystyczną postacią (tabernakulum). Świątynia służy przede wszystkim oddawaniu czci Bogu. W tym celu została wzniesiona, a wierni gromadzą się w niej na nabożeństwa oraz na indywidualnej modlitwie. Kościół nie jest muzeum, lecz miejscem, gdzie sztuka ma prowadzić do Boga.

2. Habit nie czyni mnichem, jednak strój mówi wiele o człowieku. Nikt nie idzie na plażę w garniturze lub w szpilkach, ani do pracy w kostiumie kąpielowym. Zanim wejdziesz do środka kościoła zadbaj o odpowiednie ubranie. Szorty, plażowy kostium, odkryte ramiona i plecy są na pewno niestosowne w miejscu świętym.

3. Wyłącz telefon komórkowy, zgaś papierosa, wrzuć do kosza gumę do żucia, powstrzymaj się od konsumpcji napojów, lodów, zapiekanek itd.

4. Nigdy nie zwiedzaj świątyni podczas Mszy św. i innych nabożeństw. Nawet jeśli ich nie ma, zachowaj milczenie, które w tej chwili na pewno będzie złotem. Pamiętaj, że niektórzy chcą się pomodlić i to właśnie oni mają pierwszeństwo. Jeśli świątynia nie dysponuje systemem oprowadzania turystów, przewodnicy powinni wyjaśnić wszystko na zewnątrz.

5. Przyklęknij zawsze przed Najświętszym Sakramentem, nie dotykaj obrazów, świeczników oraz innych elementów wystroju wnętrza. Nie zabieraj niczego na pamiątkę.

6. Pamiętaj, że kościół nie jest odpowiednim miejscem na przesadne okazywanie sobie uczuć, robienie żartów i sesji zdjęciowych, zmianę ubrania, wyrzucanie śmieci, itd.

7. Ważnym elementem kościelnego savoir-vivre’u jest odpowiednie zachowanie wobec osób, które czuwają nad porządkiem w świątyni. Należy respektować ich polecenia i odnosić się do każdego z szacunkiem. Do sióstr zakonnych mówimy „proszę Siostry”, do duchownych „proszę Księdza”, do świeckich „proszę Pani i proszę Pana”.

8. Koszty niezbędnych prac konserwatorskich w kościołach ponoszą głównie miejscowi wierni i duchowni. Twoje wsparcie, choćby symboliczne, będzie zawsze wielką pomocą.

Ks. Tomasz Lis

19 czerwca br. odbyło się podsumowanie i wręczenie nagród laureatom Międzyszkolnego Konkursu Wiedzy o Bazylice Katedralnej w Sandomierzu. Pomysłodawcą konkursu jest Stowarzyszenie Przyjaciół Bazyliki Katedralnej a współorganizatorem I LO CG.

Konkurs składał się z dwóch etapów tj. eliminacji wstępnych polegających na samodzielnym rozwiązaniu w formie pisemnej testu  (zadania otwarte, zamknięte) oraz finale obejmującym wypowiedź ustną utrzymaną w konwencji opowiadającego przewodnika przed komisją konkursową w Bazylice Katedralnej.

Komisja konkursowa w składzie:

Ks. prałat Zygmunt Gil – przewodniczący komisji;

Dariusz Szczygielski – wiceprzewodniczący komisji

Ks. Marek Bednarz – sekretarz komisji;

Ks. Michał Grochowina – członek komisji.

                Konkurs skierowany był do uczniów sandomierskich szkół ponadgimnazjalnych. Do eliminacji wstępnych przystąpiło łącznie 26 uczniów z I Liceum Ogólnokształcącego CG, II Liceum Ogólnokształcącego,  do finału zakwalifikowało się ośmiu uczniów.

Wyniki finału:

Bartłomiej Kielasiński laureat nagrody I stopnia;

Wojciech Drzymalski laureat nagrody II stopnia;

Małgorzata Trznadel laureat nagrody III stopnia;

Aleksandra Drab wyróżnienie;

Katarzyna Stefańska wyróżnienie;

Dominika Mazur wyróżnienie.

Uczniowie zostali nagrodzeni albumami, dyplomami a także nagrodami rzeczowymi oraz uzyskali legitymacje Młodzieżowego Przewodnika z uprawnieniami do obsługi ruchu turystycznego w Bazylice Katedralnej w Sandomierzu.

Dariusz Szczygielski

W pierwszą niedzielę maja (7.05.2017) dzieci klas trzecich przystąpiły w naszej parafii do Pierwszej Komunii Świętej. Przygotowane przez katechizację w szkole i spotkania w parafii z wikariuszem ks. Markiem Bednarzem świadomie i radośnie przyżyły pierwsze pełne uczestnictwo we Mszy św. przyjmując do swoich czystych serc Pana Jezusa w Eucharystii.

Mszę św. sprawował proboszcz ks. Zygmunt Gil, Słowo Boże przepowiadał wikariusz ks. Michał Grochowina a ks. Marek czuwał nad przebiegiem całej uroczystości.